W sobotę 28.03.2009 r. odbył się chrzest. Niesamowita uroczystość i wielka radość! Bo przecież nowe dusze zostały zbawione. Piękna liczba – dwanaście osób. Wcześniej słyszeliśmy ich poruszające świadectwa.
Sala wypełniła się ludźmi. Oprócz braci i sióstr z naszego zboru, ale też ze zboru pabianickiego (dwie chrzczone osoby pochodziły z Pabianic) na nabożeństwo przyszli nasi znajomi, członkowie rodzin. Kazanie wygłosił pastor Kazimierz Sosulski. Zespół entuzjastycznie prowadził zgromadzonych w uwielbieniu dla Pana.
W końcu przyszła chwila, na którą wszyscy czekaliśmy – zanurzenie w wodzie. „Czy wierzysz, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym?”, „Czy wierzysz, że On zmarł za twoje grzechy i zmartwychwstał dla twojego usprawiedliwienia?”, „Czy pragniesz służyć Panu Jezusowi przez całe życie?” – padały pytania. Każdy osobiście odpowiadał tak, jak mu serce dyktowało:
– Tak, wierzę!
– Tak, pragnę!
– Amen! – krzyknęła jedna z najmłodszych sióstr.
„Dzień to był najpiękniejszy, który Bóg mi dał, gdy moim Zbawicielem Chrystus Pan się stał” – nucił zbór, po tym jak kolejne osoby były zanurzane na znak wyznawanej wiary.
Leave a Comment
Posted: 9 marca 2009 by adminkzlodz
Zbawiona dwunastka
W sobotę 28.03.2009 r. odbył się chrzest. Niesamowita uroczystość i wielka radość! Bo przecież nowe dusze zostały zbawione. Piękna liczba – dwanaście osób. Wcześniej słyszeliśmy ich poruszające świadectwa.
Sala wypełniła się ludźmi. Oprócz braci i sióstr z naszego zboru, ale też ze zboru pabianickiego (dwie chrzczone osoby pochodziły z Pabianic) na nabożeństwo przyszli nasi znajomi, członkowie rodzin. Kazanie wygłosił pastor Kazimierz Sosulski. Zespół entuzjastycznie prowadził zgromadzonych w uwielbieniu dla Pana.
W końcu przyszła chwila, na którą wszyscy czekaliśmy – zanurzenie w wodzie. „Czy wierzysz, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym?”, „Czy wierzysz, że On zmarł za twoje grzechy i zmartwychwstał dla twojego usprawiedliwienia?”, „Czy pragniesz służyć Panu Jezusowi przez całe życie?” – padały pytania. Każdy osobiście odpowiadał tak, jak mu serce dyktowało:
– Tak, wierzę!
– Tak, pragnę!
– Amen! – krzyknęła jedna z najmłodszych sióstr.
„Dzień to był najpiękniejszy, który Bóg mi dał, gdy moim Zbawicielem Chrystus Pan się stał” – nucił zbór, po tym jak kolejne osoby były zanurzane na znak wyznawanej wiary.