Historia Zboru

Grupa wierzących postanowiła modlić się o gruntowne przebudzenie w Zborach i w kraju. Z dnia na dzień grupy wierzących, modlących się o przebudzenie wzrastały. Nie musiano długo czekać na odpowiedź, Bóg wysłuchał modlitwy Dzieci Bożych.

W roku 1922 przybył do Polski z Ameryki Płn. br. William Fettler, by głosić Ewangelię. Br. W. Fettler był już znany przez wielu jako sługa Boży. Został też zaproszony do Łodzi na obchody święta zborowego w I Zborze Baptystycznym. (Miasto Łódź było centralnym ośrodkiem Zborów Baptystycznych na całą Polskę. W samym mieście znajdowały się w tym czasie trzy duże Zbory) Przemawiając na tym uroczystym nabożeństwie br. W. Fettler rozpoczął w pełni Ducha Świętego z Dz. Ap. 19,2: „czy otrzymaliście Ducha Świętego, uwierzywszy ?” Ewangelia ta przeszyła na wskroś wszystkie serca. Wśród zgromadzonych nastąpiło wielkie poruszenie. Kończąc przemówienie br. W. Fettler uczynił wezwanie do wszystkich będących w grzechu i do wszystkich wierzących, którzy pragną mieć pełne życie z Bogiem, aby wyszli do przodu. Ludzie wprost strumieniami wyszli na przód. Było to gorliwe wyznanie serc. W tym dniu postanowiono, aby takie nabożeństwa odbywały się jeszcze przez kilka następnych tygodni. Każdego wieczoru kościół mający tysiąc miejsc siedzących był wypełniony tymi, którzy byli „głodni” Słowa Bożego. Całe miasto Łódź, Kościoły, a przede wszystkim ludzkie serca były poruszone Słowem Bożym. Przebudzenie, o które się modlono – nastąpiło.

Miasto Łódź było miejscem, gdzie Pan szczególnie błogosławił i objawiał swoją moc. Pan chrzcił wiele serc Duchem Świętym, wielu też przeżywało cudowne uzdrowienie ciała, jeszcze inni otrzymywali dary Ducha Świętego.

W roku 1923 powstało nowe ognisko w Łodzi – Zbór Zielonoświątkowy. Początkowo zgromadzał się w dużym domu przekazanym do dyspozycji wierzącym przez jednego z braci. Po krótkim czasie dom ten stał się jednak za mały, zaczęto poszukiwać większej sali w centrum miasta. Bóg i tym razem okazał swoją łaskę, tak że poszukiwaną sale otrzymaliśmy w „Gimnazjum Dziewcząt”. Wkrótce i ta sala została wypełniona. Zbór powiększał się z roku na rok. Trzy razy musiano powiększać lokal, by pomieścić tych, którzy pragnęli uczestniczyć w nabożeństwach. Powołano też wiele placówek zborowych w okolicach Łodzi np.: w Aleksandrowie, Pabianicach, Rosnowie, Zgierzu, Bełchatowie i w Zduńskiej Woli. Pomimo wielu przeciwności Zbór Zielonoświątkowy w Łodzi wraz z placówkami każdego roku miał możliwość przeprowadzenia w okresie letnim 3-4 chrzty wodne, bowiem wielu było takich, którzy przyjmowali Jezusa Chrystusa do serca. W tym okresie usługiwał nam br. G. N. Schmidt z małżonką. Oboje pochodzili ze Zborów Zielonoświątkowych, zwiastując ewangeliczne poselstwo zielonoświątkowe, które było do tej pory na terenie Łodzi nieznane. Jak nigdy dotąd nie wspominano w Łodzi o zborach zielonoświątkowych, tak teraz zaczęto wszędzie pisać i mówić o ruchu zielonoświątkowym. Tyle z historycznego zapisu br. Alfonsa Mittelstaedta.

W okresie II wojny światowej Zbór w Łodzi został rozwiązany przez niemieckie władze okupacyjne. Zbór wznowił działalność w lipcu 1947 r. po wielu staraniach br. Franciszka Januszewicza – pierwszego po wojnie Pastora Zboru. Pierwsze nabożeństwa odbywały się w domu braterstwa Januszewiczów przy ul. Żwirki 4, a następnie w wynajmowanym lokalu przy ul. Szarej 1. Po odejściu do Pana prezbitera Franciszka Januszewicza, służbę pastora Zboru pełnił prezb. Józef Suski /1979-1989/ a po jego odejściu Zbigniew Staniec /1989-1996/, Andrzej Sass /1996-2003/ oraz Kazimierz Sosulski /2003-2007/.

W 1993 roku zbiegły się nieprzypadkowo dwa ważne wydarzenia – 70-lecie istnienia Zboru Kościoła Zielonoświątkowego w Łodzi oraz otwarcie nowego Domu Zborowego na nowym miejscu przy ul. Jaracza 95/97. Od roku 2007 Zborowi przewodzi pastor Piotr Karaś.